SABIC vertelt
Noortje Lips,
Sr. Manager HR, Corporate Manufacturing Bergen op Zoom & Genk: "Dankzij STILWERKT zijn we nu écht klaar voor de volgende stap" ‘Hier heb ik Mirjam voor nodig.’ Dat schoot Noortje Lips, HR-manager bij SABIC Bergen op Zoom, door het hoofd toen ze een groot verandertraject niet meer zelf de aandacht kon geven die nodig was. ‘Zelfroosteren krijgt een steeds prominentere plaats bij onze acht fabrieken op de site. Mirjam hielp ons een pas op de plaats te maken, zorgde voor duidelijke kaders en hielp ons bij het bepalen van de koers. Dat heeft voor veel positieve energie en verbondenheid gezorgd. We zijn nu écht klaar voor de volgende fase.’
Twee van de acht fabrieken op de site van kunststofproducent SABIC in Bergen op Zoom zijn inmiddels overgegaan op zelfroosteren. Noortje Lips: ‘Bij een organisatie als die van ons is het dan al snel: het werkt, dus we copy-pasten de werkwijze voor de volgende twee fabrieken die aan de beurt zijn. Dat vond ik geen goed idee. Ik wilde eerst inzicht in wat beter kon en ervoor zorgen dat de plantmanagers (de verantwoordelijken van de individuele fabrieken) dit verandertraject als een gezamenlijke verantwoordelijkheid zouden zien. Ik wist echter ook dat ik dit traject in deze fase niet de aandacht kon geven die nodig was.’ ‘Ik vroeg daarom Mirjam Kibbeling van STILWERKT ons te ondersteunen – ik ken Mirjam als oud-collega. Mirjam hielp mij en mijn collega AnaMaria Acevedo, Head of Operations & Logistics, de gemeenschappelijke visie op zelfroosteren in kaart te brengen, te reflecteren op wat beter kon en boven water te krijgen wat daarvoor nodig is. Meer duidelijkheid over ieders rol, bijvoorbeeld. De ploegverantwoordelijke supervisors moeten bijvoorbeeld goed weten wat er van hen verwacht wordt, zodat zij kunnen “instappen en meesturen”. Vervolgens ontwierp ze een structuur voor implementatie van zelfroosteren met nadruk op het samen doen. Onderdelen daarvan zijn een overkoepelende stuurgroep en per fabriek een eigen werkgroep.’ Samen met Noortje voerde Mirjam zeventien gesprekken met medewerkers door de gehele organisatie en organiseerde ze verschillende werksessies. Noortje: ‘Ik vind het enorm fijn hoe Mirjam haar rol pakte en ons ook in de voorbereiding van sessies en interviews steeds begeleidde. Haar pragmatische aanpak heeft ons veel opgeleverd. Ze hielp ons uit ons vacuüm te komen en zorgde voor energie en verbondenheid onder de plantmanagers. Als we deze “pas op de plaats” niet gemaakt hadden, had elke fabriek nu zijn eigen koers gevaren in de overstap naar zelfroosteren. Nu trekken we samen op en leren we van elkaar.’ Het van oorsprong Saoedische SABIC is een internationaal petrochemisch bedrijf met 33.000 medewerkers. De SABIC-site in Bergen op Zoom maakt grondstoffen voor de medische, auto- en zonnepanelenindustrie. Daarbij gaat het voornamelijk om hoogwaardige kunststofkorrels. |
SABIC & zelfroosteren
Noortje licht toe waarom SABIC in Bergen op Zoom overgaat op zelfroosteren. ‘Hoewel het een trend is dat werknemers steeds vaker jobhoppen, is dat bij fabrieken zoals de onze niet zo vanzelfsprekend. Een fabriek is technisch complex en pas na een jaar of zes ken je als medewerker de fabriek echt goed. Als werknemer en als werkgever hebben we bij SABIC daarom belang bij langdurige arbeidsverbanden. Wij moeten als werkgever dus goed aansluiten bij de behoeftes van medewerkers in elke levensfase.’
In die behoeftes is de laatste jaren echt iets veranderd. ‘Oudere werknemers willen het werk wat afbouwen en ook de nieuwe generatie wil steeds vaker parttime werken. In een ploegensysteem met vaste ploegen is parttime werken echter moeilijk te organiseren. Je kunt niet een werknemer voor een dag in de week aannemen, omdat iemand in de vaste ploeg minder wil werken. En als je niets regelt, komt het extra werk op de schouders van de overige ploegleden. Door het systeem van vaste ploegen los te laten en over te stappen op zelfroosteren zorg je ervoor dat die flexibiliteit en vrijheid er wel zijn.
Ondanks de voordelen stuit de invoering van zelfroosteren wel op wat koudwatervrees bij de fabrieken die de implementatie van zelfroosteren nog in het vooruitzicht hebben. ‘Medewerkers zijn erg gehecht aan hun vaste collega’s in hun ploeg: ze zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en trekken ook buiten het werk vaak veel samen op. Logisch dat ze dan moeite hebben dat deels op te geven. In de praktijk blijkt echter dat de medewerkers die het zelfroosteren inmiddels gewend zijn zelf heel goed kunnen regelen met wie ze werken.’